#ايران -زنان تاثیرگذار ایران: سیمین بهبهانی

#ايران -زنان تاثیرگذار ایران: سیمین بهبهانی

تاریخ ایران و جهان به زندگی و سرنوشت چهره ها گره خورده است، هر یک خشتی گذاشته اند تا سقفی پدیدار شده، خشت هایی که گاه به قیمت زندگی و جان شان تمام شده است. در این معماری عظیم، زنان و مردان بسیاری نقش آفریده اند. در این میان، زنان ایرانی در این گذار طولانی، نویسنده برگ های بسیاری از کتاب تاریخ دویست سال اخیر ما بوده اند. تاثیر مهم آنها در افزایش آگاهی عمومی، کاهش تبعیض علیه زنان، ارتقای سواد و موقعیت اجتماعی شان، مقابله با فشارهای مذهبی، مشارکت در پروژه های علمی، سیاست ورزی، موسیقی، سینما و ... یک لیست پر و پیمان فراهم کرده است. مجموعه ای که از امروز ایران وایر منتشر می کند، یک مقدمه است. افرادى كه اسمشان در اين فهرست آمده، نماينده ميليون ها زن ايرانى هستند كه هر روز در ايران و كشورهاى ديگر بر زندگى خانواده و اجتماع خود تاثير مى گذارند. بديهى است همه فعاليت ها و یا تمام افراد حاضر اين مجموعه مورد تائيد ایران وایر نيستند، اما تاثير گذارى هيچ يك از افراد اين ليست را نمي شود كتمان كرد. اين ليست اولين سرى سلسله بیوگرافی های زنان تاثیرگذار ایران است که به مرور تکمیل می شود. مخاطبان ایران وایر پیشنهادات خویش برای غنای این مجموعه را با در میان بگذارند.«سیمین بهبهانی»، شاعر، نویسنده، فعال حقوق بشر و جنبش زنان ایران و از بنیان‎گذاران «کانون نویسندگان ایران» بود.کانون نویسندگان ایران نهادی غیرانتفاعی است که بخشی از «انجمن جهانی قلم» به شمار می رود. کانون از سال ۴۷ به صورت علنی فعالیت خود را به عنوان اولین تشکل صنفی نویسندگان آغاز کرد. از بعد از انقلاب اسلامی تا کنون، اعضای این کانون با کشته شدن در قتل‌های زنجیره‌ای، زندان و شکنجه، تبعید، سانسور و حذف فرهنگی رو به رو بوده اند.«محمدجعفر پوینده» و «محمد مختاری» از قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای و از اعضای کانون نویسندگان ایران بودند.سیمین بهبهانی تیرماه 1306 در خانواده‌ای ادیب به دنیا آمد. پدرش شاعر، نویسنده و مدیر روزنامه «اقدام» بود و مادرش نیز شاعر و از زنان موفق زمان خود به شمار می رفت که در «انجمن نسوان وطن خواه»، یکی از سازمان های رادیکال شناخته شده زنان در تهران عضویت داشت.سیمین بهبهانی سال ۱۳۳۷ وارد دانشکده حقوق می‌شود ولی پس از فارغ التحصیلی، کار مرتبط با رشته حقوق انجام نمی‌دهد و شغل دبیری را انتخاب می‌کند.ترانه‌های او پیش از انقلاب توسط خوانندگان مطرح رادیو و تلویزیون خوانده می‌شدند و خودش عضو شورای موسیقی رادیو و تلویزیون ملی بود. عشق به وطن، فقر، آزادی بیان و حقوق برابر زن و مرد همیشه موضوع شعرهای او بوده اند؛ غزل‌هایی اعتراضی برای تلخ ترین رویدادها.تابستان سال ۶۷ که اعدام زندانیان سیاسی به صورت فله‌ای رخ داد و خانواده‌ها نه نشانی از گورها یافتند و نه ردی از فرزندانشان، سیمین بهبهانی شعری برای مادران آن ها سرود.زمانی که در اعتراض به نتیجه انتخابات سال ۸۸، «ندا آقاسلطان» با شلیک مستقیم گلوله نقش بر زمین شد، سیمین بهبهانی باز قطعه‌ای برای او سرود: ««نه مرده‌ای، نه می‌میری/ همیشه زنده می‌مانی، حیات جاودان داری/ ندای خلق ایرانی.»سیمین بهبهانی یک ترانه مشهور دیگر هم دارد؛ باراک اوباما، ریيس جمهوری امریکا برای تبریک نوروز در سال ۹۰ از  شعر «دوباره می‌سازمت وطن» سیمین بهبهانی استفاده کرد؛ شعری که «داریوش اقبالی»، خواننده مشهور ایرانی آن را خوانده است.فعالیت اجتماعی سیمین محدود به شعرهای اعتراضی او نبود؛ همیشه در تجمع‌های اعتراضی همراه بود. او در تجمع اعتراضی زنان در پارک دانشجو، توسط یک مامور نیروی انتظامی مورد حمله و ضرب و شتم قرار گرفت. در یک رویداد دیگر، وقتی فعالان مدنی  برای اعتراض به لایحه «حمایت از خانواده» که حقوق زنان را تضییع می‌کرد، مقابل مجلس شورای اسلامی تحصن کردند، سیمین بهبهانی نیز به آن ها پیوست.او به خاطر فعالیت‌های حقوق بشری، از سوی «سازمان جهانی حقوق بشر» و «دیده بان حقوق بشر» دو جایزه دریافت کرده است. سیمین بهبهانی در روزهای اعتراضات به انتخابات بحث برانگیز سال ۸۸ هم حضور داشت و روز ۱۷ اسفند ۱۳۸۸، هنگامی که قرار بود برای انجام معالجات پزشکی و سخنرانی در روز جهانی زن به پاریس برود، با ممانعت مأموران امنیتی روبه رو شد. مأموران با توقیف گذرنامه‌اش در فرودگاه، به او اعلام کردند که «ممنوع‌الخروج است».سیمین بهبهانی  مرداد 93 در سن ۸۷ سالگی به علت مشکلات قلبی و تنفسی در گذشت. جوانان زیادی کنار نویسندگان  و ادبای سرشناس جمع شدند و او را تا بهشت زهرا بدرقه کردند. بسیاری در صفحه های مجازی، شعرها و عکس‌های او را منتشر کردند و از خدمات او نوشتند. اما صدا و سیمای ایران خبر در گذشت او را هم منتشر نکرد؛ چیزی که تازگی نداشت. در همه این سال ها، «کیهان» به عنوان تندروترین روزنامه ایران، بارها  به او تاخت، از شعرها و ترانه‌هایش ایراد گرفت، فعالیت‌های اجتماعی‌ او را زیر سوال برد و از  ظاهرش انتقاد کرد. اما سیمین بهبهانی هیچ‌گاه این انتقادها و طعنه‌ها را جدی نگرفت و به کارش ادامه داد.